Ишаъё
58:1 Бо овози баланд нидо кун, дареғ надор, овози худро мисли карнай баланд кун ва ба ман нишон деҳ.
мардум гуноҳи худ ва хонадони Яъқуб гуноҳҳои онҳост.
58:2 Аммо онҳо ҳар рӯз Маро меҷӯянд, ва аз донистани роҳҳои Ман, ҳамчун халқе, ки онҳо ҳастанд
одилона рафтор карданд, ва фармони Худои худро тарк накарданд, мепурсанд
аҳкоми адолат аз ман; аз наздик шудан хушнуд мешаванд
Худоё.
58:3 Чаро мегӯянд, ки мо рӯза гирифтем ва намебинӣ? бинобар ин доранд
Мо нафси худро озор додем ва ту намедонӣ? Инак, дар рӯз
аз рӯзадорӣ ҳаловат мебаред ва тамоми меҳнати худро пур мекунед.
58:4 Инак, шумо барои низоъ ва баҳсу мунозира рӯза медоред ва мушти
Бадкорӣ: мисли имрӯз рӯза нагиред, то ки овози худро баён кунед
баланд шунида шавад.
58:5 Оё он қадар рӯза, ки ман баргузидаам? рӯзе, ки одамро азоб диҳад
ҷон? магар он аст, ки сарашро чун бӯса хам карда, палос пӯшонад
ва хокистари зери ӯ? Оё ин рӯзро рӯза ва рӯзи мақбул мехонӣ?
ба Худованд?
58:6 Оё ин рӯзае нест, ки ман баргузидаам? бандҳоро аз даст додан
бадӣ, барои барҳам додани бори вазнин ва озод кардани мазлумонро,
ва ҳар юғро мешиканад?
58:7 Оё ин нест, ки нони худро ба гуруснагон бидиҳӣ, ва мискинонро оварӣ.
ки ба хонаи ту ронда шудаанд? вақте ки бараҳна мебинӣ, ки ту
ӯро пӯшондан; ва ту худро аз ҷисми худ пинҳон намедорӣ?
58:8 Он гоҳ нури ту мисли субҳ берун хоҳад шуд, ва саломатии ту хоҳад буд
ба зудӣ берун рав, ва адолати ту пешопеши ту хоҳад рафт; ба
ҷалоли Худованд мукофоти ту хоҳад буд.
58:9 Он гоҳ ту даъват хоҳӣ кард, ва Худованд ҷавоб хоҳад дод; ту гиря хоҳӣ кард, ва ӯ
гӯяд: «Инак ман ҳастам». Агар юғро аз миёни худ дур кунӣ,
кушодани ангушт ва сухани ботил;
58:10 Ва агар ҷони худро ба гуруснагон бикашӣ ва дармондагонро сер кунӣ.
ҷон; он гоҳ нури ту дар торикӣ тулӯъ хоҳад кард, ва торикии ту мисли он хоҳад буд
рӯзи нисфирӯзӣ:
58:11 Ва Худованд туро ҳамеша ҳидоят хоҳад кард, ва ҷони туро дар
хушксолӣ карда, устухонҳои худро фарбеҳ гардон, ва ту мисли обдор хоҳӣ буд
боғ ва мисли чашмаи обе, ки обаш намерезад.
58:12 Ва онҳое ки аз ту хоҳанд буд, харобаҳои кӯҳнаро хоҳанд сохт: ту
пояхои наслхои бисьёреро баланд мебардорад; ва ту хоҳӣ буд
номида шудааст, Таъмиркунандаи рахна, Баркароркунандаи пайрахахо барои сукунат.
58:13 Агар пои худро аз рӯзи шанбе рӯй гардонӣ, аз иҷрои хушнудии худ дар
рӯзи муқаддаси ман; ва шанберо лаззат, муқаддаси Худованд бихон,
шарафманд; ва Ӯро иззат хоҳӣ дод, на роҳҳои худатро ба ҷо овар ва на пайдо
хушнудии туст, на сухани худро бигӯй.
58:14 Он гоҳ ту аз Худованд лаззат хоҳӣ дошт; ва туро водор хоҳам кард
бар баландиҳои замин савор шавед ва аз мерос ба шумо ғизо диҳед
аз падарат Яъқуб, зеро ки даҳони Худованд гуфтааст.