Genesis apparuitque ei Dominus in campestribus Mambre sedit in ostium tabernaculi in æstu diei; 18:2 Elevatisque oculis, vidit, et ecce tres viri stabant iuxta eum Quos cum vidisset, cucurrit in occursum eorum de ostio tabernaculi, et adoravit se in terrain; 18:3 et dixit Domine mi si inveni gratiam in oculis tuis ne transeas discede, obsecro, a servo tuo. 18:4 Aqua, quæso, afferatur, et pedes tuos lavet, et requiescat vosmetipsos sub arbore; 18:5 afferam buccellam panis et confortate cor vestrum; post Ideo ad servum tuum venistis. Et dixerunt, Fac sicut locutus es. 18:6 Festinavit autem Abraham in tabernaculum Sarrae dicens: “Para! cito tria sata farinae subtilis, commisce et fac super tibi placentas focius. 18:7 Ipse vero ad armentum cucurrit et tulit inde vitulum tenerrimum et optimum; iuveni dedit; et festinavit ut faceret. 18:8 Butyrum et lac et vitulum, quem coxerat, apposuit prae se fert; Ipse autem stabat iuxta eos sub arbore; et comederunt. 18:9 Dixeruntque ad eum: “Ubi est Sara uxor tua?”. Et dixit, Ecce in tabernaculum. 18:10 Et dixit: “ Revertar ad te secundum tempus ”. vita; et ecce Sara uxor tua habebit filium. Audivit autem Sara ostium tabernaculi quod erat post eum. 18:11 Abraham autem et Sara senuerunt et contriti sunt valde. et cessavit esse cum Sara muliebria. 18:12 Risit itaque Sara intra se dicens: “ Postquam senui numquid delectabor, domine, et ipse senex? 18:13 Dixit autem Dominus ad Abraham: “Quare risit Sara dicens Num vere paritura sum senex? 18:14 Numquid Domino est quidquam difficile? In tempore statuto revertar tibi secundum tempora vitae, et Sara filium. 18:15 Negavit Sara dicens: “Non risi”, timore perterrita. timebat enim. Et he dixit, Non; sed risisti. 18:16 Surrexerunt ergo inde viri et prospexerunt Sodomam; iverunt cum eis, ut deducerent eos in viam. 18:17 Dixit ergo Dominus: “Ab Abraham rem, quae ego faciam, abscondam; 18:18 quoniam Abraham in gentem magnam et validam erit et benedicentur in ipso omnes gentes terrae? 18:19 Scio enim eum, quod liberis suis ac domui praeesset post eum, et custodiant viam Domini, ut faciant iudicium Judicium; adducat Dominus ad Abraham quod locutus est de eo. 18:20 Dixit itaque Dominus : Clamor Sodomorum et Gomorrhæ multiplicatus est Peccatum eorum est gravissimum; 18:21 Descendam et videbo utrum omnia fecerint ad clamorem, qui venit ad me; sin autem, sciam. 18:22 Converteruntque se inde, et abierunt Sodomam; Abraham adhuc stabat coram Domino. 18:23 Accessit autem Abraham et dixit: “ Numquid perdes iustum cum impiis? 18:24 Si fuerint quinquaginta iusti in civitate, facies et tu? perdere et non parcere loco quinquaginta iustis qui sunt in ea? 18:25 Absit a te hoc facere, ut occidas iustum cum impiis et iustus sit sicut impius Absit a te: Nonne iudex universae terrae faciet iudicium? 18:26 dixitque Dominus si invenero Sodomis quinquaginta iustos in medio civitatis omni loco propter eos dimittam. 18:27 Respondit Abraham: “ Ecce, suscepi me loqui Domino, pulvis et cinis; 18:28 Forsitan defuerint quinquaginta iustis quinque; delebis omnem urbem propter inopiam quinquennium? Respondit : Si invenero ibi quadraginta quinque, non perdam; 18:29 Rursumque locutus est ad eum : Sin autem , quadraginta ibi reperti sunt. Ait : Non percutiam propter quadraginta. 18:30 “Ne, quaeso, inquit, indignetur Dominus meus, et loquar. Forte ibi inventi fuerint triginta. Et dixit : Nolo fac, si invenero ibi triginta. 18:31 Et ait : Ecce suscepi me, ut loquaris ad Dominum. Si forte inventi fuerint ibi viginti. Et dixit : Nolo propter viginti. 18:32 “Ne, quaeso, inquit, indignetur Dominus meus, et adhuc loquar si forte ibi inventi fuerint decem. Et dixit : Nolo propter decem. 18:33 Et abiit Dominus, postquam emisit se cum communibus Abraham vero reversus est in locum suum.