Genesis
apparuitque ei Dominus in campestribus Mambre sedit in
ostium tabernaculi in æstu diei;
18:2 Elevatisque oculis, vidit, et ecce tres viri stabant iuxta eum
Quos cum vidisset, cucurrit in occursum eorum de ostio tabernaculi, et adoravit
se in terrain;
18:3 et dixit Domine mi si inveni gratiam in oculis tuis ne transeas
discede, obsecro, a servo tuo.
18:4 Aqua, quæso, afferatur, et pedes tuos lavet, et requiescat
vosmetipsos sub arbore;
18:5 afferam buccellam panis et confortate cor vestrum; post
Ideo ad servum tuum venistis. Et
dixerunt, Fac sicut locutus es.
18:6 Festinavit autem Abraham in tabernaculum Sarrae dicens: “Para!
cito tria sata farinae subtilis, commisce et fac super tibi placentas
focius.
18:7 Ipse vero ad armentum cucurrit et tulit inde vitulum tenerrimum et optimum;
iuveni dedit; et festinavit ut faceret.
18:8 Butyrum et lac et vitulum, quem coxerat, apposuit
prae se fert; Ipse autem stabat iuxta eos sub arbore; et comederunt.
18:9 Dixeruntque ad eum: “Ubi est Sara uxor tua?”. Et dixit, Ecce in
tabernaculum.
18:10 Et dixit: “ Revertar ad te secundum tempus ”.
vita; et ecce Sara uxor tua habebit filium. Audivit autem Sara
ostium tabernaculi quod erat post eum.
18:11 Abraham autem et Sara senuerunt et contriti sunt valde. et cessavit
esse cum Sara muliebria.
18:12 Risit itaque Sara intra se dicens: “ Postquam senui
numquid delectabor, domine, et ipse senex?
18:13 Dixit autem Dominus ad Abraham: “Quare risit Sara dicens
Num vere paritura sum senex?
18:14 Numquid Domino est quidquam difficile? In tempore statuto revertar
tibi secundum tempora vitae, et Sara filium.
18:15 Negavit Sara dicens: “Non risi”, timore perterrita. timebat enim. Et he
dixit, Non; sed risisti.
18:16 Surrexerunt ergo inde viri et prospexerunt Sodomam;
iverunt cum eis, ut deducerent eos in viam.
18:17 Dixit ergo Dominus: “Ab Abraham rem, quae ego faciam, abscondam;
18:18 quoniam Abraham in gentem magnam et validam erit
et benedicentur in ipso omnes gentes terrae?
18:19 Scio enim eum, quod liberis suis ac domui praeesset
post eum, et custodiant viam Domini, ut faciant iudicium
Judicium; adducat Dominus ad Abraham quod locutus est
de eo.
18:20 Dixit itaque Dominus : Clamor Sodomorum et Gomorrhæ multiplicatus est
Peccatum eorum est gravissimum;
18:21 Descendam et videbo utrum omnia fecerint
ad clamorem, qui venit ad me; sin autem, sciam.
18:22 Converteruntque se inde, et abierunt Sodomam;
Abraham adhuc stabat coram Domino.
18:23 Accessit autem Abraham et dixit: “ Numquid perdes iustum
cum impiis?
18:24 Si fuerint quinquaginta iusti in civitate, facies et tu?
perdere et non parcere loco quinquaginta iustis qui sunt
in ea?
18:25 Absit a te hoc facere, ut occidas iustum
cum impiis et iustus sit sicut impius
Absit a te: Nonne iudex universae terrae faciet iudicium?
18:26 dixitque Dominus si invenero Sodomis quinquaginta iustos in medio civitatis
omni loco propter eos dimittam.
18:27 Respondit Abraham: “ Ecce, suscepi me loqui
Domino, pulvis et cinis;
18:28 Forsitan defuerint quinquaginta iustis quinque;
delebis omnem urbem propter inopiam quinquennium? Respondit : Si invenero ibi
quadraginta quinque, non perdam;
18:29 Rursumque locutus est ad eum : Sin autem ,
quadraginta ibi reperti sunt. Ait : Non percutiam propter quadraginta.
18:30 “Ne, quaeso, inquit, indignetur Dominus meus, et loquar.
Forte ibi inventi fuerint triginta. Et dixit : Nolo
fac, si invenero ibi triginta.
18:31 Et ait : Ecce suscepi me, ut loquaris ad Dominum.
Si forte inventi fuerint ibi viginti. Et dixit : Nolo
propter viginti.
18:32 “Ne, quaeso, inquit, indignetur Dominus meus, et adhuc loquar
si forte ibi inventi fuerint decem. Et dixit : Nolo
propter decem.
18:33 Et abiit Dominus, postquam emisit se cum communibus
Abraham vero reversus est in locum suum.