2 Corinthians
9 Nam de ministrantibus sanctis superfluum est mihi
ad te scribere;
9:2 scio enim prudentiam vestram pro qua de vobis glorior
Macedonas, anno ante paratam Achaiam; et zelus tuus
inritavit plurimos.
9:3 Sed misi fratres, ut ne forte sit inanis gloriatio nostra
in hoc pro; ut, sicut dixi, parati sitis;
9:4 ne forte, si Macedones veniant mecum, et inveniat vos imparatos;
erubescamus autem in hac eadem fiducia
jactantia.
9:5 Necessarium ergo existimavi fratres hortari eos
antecedite ad vos et praevenite largitatem vestram in qua habebatis
animadvertimus, quopiam paratam, quod largitionem, et
non sicut avaritia.
9:6 Hoc autem, qui parce seminat, parce et metet; et
qui seminat in benedictionibus, in benedictionibus et metet.
9:7 Unusquisque, prout destinavit in corde suo, sic det; not
hilarem enim datorem diligit Deus.
9:8 Potens est autem Deus omnem gratiam abundare facere in vobis. ut semper
omnem sufficientiam habens in omnibus, abundet in omne opus bonum,
9:9 (Sicut scriptum est: Dispersit, dedit pauperibus;
iustitia eius manet in saeculum saeculi.
9:10 qui autem ministrat seminanti et panem ministrat vobis
alimentum tuum et multiplica semen tuum et cresce fructus ventris tui
justitia;)
9:11 in omni re locupletatus, in omni benignitate
per nos Deo gratias.
9:12 Administratio enim huius officii non solum inopiam supplet
sancti, sed abundat etiam per multas gratiarum actiones Deo;
9:13 Et dum per experimentum ministerii huius glorificant Deum pro vobis
subjectionem professi evangelio Christi et liberalitate vestra
illis et omnibus hominibus distributis;
9:14 et orantes pro vobis, quos desideratis vos superabundantem
gratia dei in te.
9:15 Gratias Deo super inenarrabili dono eius.