Забур жырлары
42:1 Арық судың артынан аңқиғанындай, менің жаным да солай аңқиды
сен, Құдайым.
42:2 Менің жаным Құдайға, тірі Құдайға шөлдейді: Мен қашан келемін
Құдайдың алдына көріну?
42:3 Көз жасым күндіз-түні маған тамақ болды, Олар үнемі айтады
Маған: Құдайың қайда?
42:4 Осыларды есіме алғанда, жанымды төгемін, өйткені мен кетіп қалдым
Көпшілікпен мен олармен бірге Құдайдың үйіне дауыстап бардым
қуаныш пен мадақтау, мерекені ұстанған көпшілікпен.
42:5 Неге құладың, жаным? Ал сен неге мен үшін алаңдайсың?
Құдайға үміт артыңыз, өйткені мен оны оның көмегі үшін әлі де мадақтаймын
келбет.
42:6 Уа, Тәңірім, жаным менің ішімде қалды, сондықтан мен сені еске аламын
Иордан жерінен және гермондықтардан, Мизар төбесінен.
42:7 Тереңдік ағындарыңның шуынан тереңге шақырады, барлық толқындарың.
Сенің иірімдерің менің үстімнен кетті.
42:8 Сонда да Жаратқан Ие өзінің мейірімділігін күндіз де, күндіз де бұйырады
түнде оның әні менімен бірге болады және менің Құдайыма дұғам болады
өмір.
42:9 Мен Құдайға айтамын: «Мені неге ұмыттың? неге барамын
жаудың езгісінде жоқтау?
42:10 Сүйегіме семсер тигендей, жауларым мені қорлады. олар айтқандай
Күн сайын маған: Құдайың қайда?
42:11 Неге құладың, жаным? ал сен неге іштей мазасызданып жүрсің?
мен? Құдайға үміт артыңыз, өйткені мен оны әлі де мадақтаймын
менің жүзім және менің Құдайым.