Забур жырлары 2:1 Неліктен халықтар ашуланып, халық бос нәрсені елестетеді? 2:2 Жердің патшалары өздерін тағайындап, билеушілер кеңеседі бірге Жаратқан Иеге және Оның майланғанына қарсы шығып: 2:3 Олардың бауларын үзіп, бауларын бізден алып тастайық. 2:4 Аспанда отырған күледі, Жаратқан Ие оларды ішке кіргізеді мазақ ету. 2:5 Сонда ол оларға қаһарымен сөйлеп, оларды жарасымен ренжітеді наразылық. 2:6 Сонда да мен патшамды қасиетті Сион төбесіне қойдым. 2:7 Мен жарлықты жариялаймын: Жаратқан Ие маған: «Сен менің Ұлымсың! Мен сені бүгін дүниеге әкелдім. 2:8 Менен сұра, мен саған мұраң үшін халықтарды беремін жердің ең шеткі жерлері сенің иелігіңе. 2:9 Сен оларды темір таяқпен сындыр. сен оларды бөлшектеп тастайсың құмыра ыдысы сияқты. 2:10 Сондықтан, уа, патшалар, дана болыңдар! жер. 2:11 Жаратқан Иеге қорқынышпен қызмет етіңдер, дірілдеп қуаныңдар. 2:12 Ұл ашуланбауы үшін, оны сүйіңдер, сонда ол жолдан тайып қалмас үшін. қаһары аздап лаулады. Сенім артқандардың бәрі бақытты онда.