Забур жырлары
2:1 Неліктен халықтар ашуланып, халық бос нәрсені елестетеді?
2:2 Жердің патшалары өздерін тағайындап, билеушілер кеңеседі
бірге Жаратқан Иеге және Оның майланғанына қарсы шығып:
2:3 Олардың бауларын үзіп, бауларын бізден алып тастайық.
2:4 Аспанда отырған күледі, Жаратқан Ие оларды ішке кіргізеді
мазақ ету.
2:5 Сонда ол оларға қаһарымен сөйлеп, оларды жарасымен ренжітеді
наразылық.
2:6 Сонда да мен патшамды қасиетті Сион төбесіне қойдым.
2:7 Мен жарлықты жариялаймын: Жаратқан Ие маған: «Сен менің Ұлымсың!
Мен сені бүгін дүниеге әкелдім.
2:8 Менен сұра, мен саған мұраң үшін халықтарды беремін
жердің ең шеткі жерлері сенің иелігіңе.
2:9 Сен оларды темір таяқпен сындыр. сен оларды бөлшектеп тастайсың
құмыра ыдысы сияқты.
2:10 Сондықтан, уа, патшалар, дана болыңдар!
жер.
2:11 Жаратқан Иеге қорқынышпен қызмет етіңдер, дірілдеп қуаныңдар.
2:12 Ұл ашуланбауы үшін, оны сүйіңдер, сонда ол жолдан тайып қалмас үшін.
қаһары аздап лаулады. Сенім артқандардың бәрі бақытты
онда.