Ezequiel
19:1 Fai ademais unha lamentación polos príncipes de Israel,
19:2 E di: Cal é a túa nai? Unha leoa: deitouse entre leóns, ela
alimentou os seus cachorros entre leóns novos.
19:3 E criou un dos seus cachorros: converteuse nun león, e el
aprendeu a atrapar a presa; devoraba os homes.
19:4 Tamén as nacións oíron falar del; levárono no seu pozo, e eles
levouno con cadeas á terra de Exipto.
19:5 Cando viu que agardara e que se perdeu a esperanza, entón ela
colleu outro dos seus cachorros e fíxolle un león.
19:6 E subía e baixaba entre os leóns, converteuse nun león novo, e
aprendeu a atrapar a presa e devorou homes.
19:7 E coñeceu os seus palacios desolados e destruíu as súas cidades; e
a terra estaba desolada, e a súa plenitude, polo ruído do seu
ruxindo.
19:8 Entón as nacións puxéronse contra el por todas partes das provincias e
estendeu a súa rede sobre el: foi levado no seu pozo.
19:9 E puxérono en cadeas e levárono ao rei de
Babilonia: puxéronno ás presas, para que a súa voz non fose máis
escoitou sobre os montes de Israel.
19:10 A túa nai é coma unha vide no teu sangue, plantada xunto ás augas: era
fecundo e cheo de pólas por mor de moitas augas.
19:11 E tiña fortes varas para os cetros dos gobernantes, e
a estatura foi exaltada entre as grosas ramas, e apareceu nela
altura coa multitude das súas pólas.
19:12 Pero ela foi arrancada con furia, foi derrubada ao chan, e o
o vento do leste secou o seu froito: as súas fortes varas estaban rotas e secas;
o lume consumiunos.
19:13 E agora está plantada no deserto, nun terreo seco e sedento.
19:14 E saíu lume dunha vara das súas pólas, que a devorou
froito, para que non teña vara forte para ser un cetro para gobernar. Este é un
lamento, e será para un lamento.