1 تواریخ
17:1 در حالی که داوود در خانه خود نشسته بود، داود به او گفت
ناتان نبی، اینک، من در خانه ای از سرو ساکن هستم، اما تابوت
عهد خداوند زیر پرده می ماند.
17:2 سپس ناتان به داوود گفت: «هر آنچه را در دل خود داری انجام بده. چون خدا هست
با تو
17:3 و در همان شب واقع شد که کلام خدا به ناتان نازل شد،
گفتن
17:4 برو و به بنده من داوود بگو، خداوند چنین میu200cگوید، تو نساز.
من خانه ای برای سکونت:
17:5 زیرا از روزی که اسرائیل را بزرگ کردم در خانهu200cای ساکن نشدهu200cام
تا به امروز؛ اما از خیمه به خیمه و از یک خیمه رفته اند
به دیگری.
17:6 هرجا که با تمام اسرائیل راه رفتم، به هر یک از آنها سخنی گفتهu200cام
داوران اسرائیل که به آنها دستور دادم که قوم من را سیر کنند و گفتم: چرا؟
آیا خانه ای از سرو برای من ساختی؟
17:7 پس اکنون به بنده من داوود چنین بگویید، چنین می گوید
ای خداوند صبایوت، من تو را از لانه گوسفندان گرفتم، حتی از پیروی از آن
گوسفند، تا تو بر قوم من اسرائیل فرمانروایی کنی.
17:8 و من با تو بودهu200cام هر جا که رفتهu200cای و بریدهu200cام.
همه دشمنانت را از حضورت دور کن و برای تو نامی مانند قرار داده اند
نام مردان بزرگی که در زمین هستند.
17:9 همچنین مکانی را برای قوم خود اسرائیل تعیین خواهم کرد و آنها را خواهم کاشت.
و در جای خود ساکن خواهند شد و دیگر تکان نخواهند خورد. هیچ کدام
آیا فرزندان شرارت دیگر آنها را تباه خواهند کرد
شروع،
17:10 و از زمانی که به قضات امر کردم تا بر قوم من اسرائیل باشند.
بعلاوه من تمام دشمنان تو را تسخیر خواهم کرد. علاوه بر این من به شما می گویم که
خداوند برای تو خانه ای خواهد ساخت.
17:11 و هنگامی که روزهای تو تمام شود، باید به آنجا بروی
با پدرانت باش تا نسل تو را پس از تو برخواهم آورد
از پسران تو خواهد بود. و پادشاهی او را برقرار خواهم کرد.
17:12 او برای من خانه ای خواهد ساخت و من تخت او را برای همیشه استوار خواهم کرد.
17:13 من پدر او خواهم بود و او پسر من خواهد بود و من خود را نخواهم گرفت
رحمت را از او دور کن، چنانکه از او که پیش از تو بود گرفتم.
17:14 اما من او را در خانه خود و در پادشاهی خود برای همیشه ساکن خواهم کرد.
تاج و تخت تا ابد مستقر خواهد شد.
17:15 با توجه به همه این سخنان، و بر اساس تمام این رؤیا، چنین شد
ناتان با داوود صحبت کن.
17:16 و داوود پادشاه آمد و در حضور خداوند نشست و گفت: ای من کیستم.
خداوندا، و خانه من چیست که مرا تا اینجا آورده ای؟
17:17 با این حال، ای خدا، این در چشم تو کوچک بود. چون تو هم داری
برای مدتی طولانی از خانه ی بنده ات صحبت کردی
ای خداوند خدا، من را برحسب منزلت مردی عالی در نظر گرفت.
17:18 داوود چه چیزی میu200cتواند بیشتر از این به تو بگوید برای افتخار بندهu200cات؟ برای
تو بنده خود را می شناسی
17:19 ای خداوند، به خاطر بنده خود، و مطابق با دل خود،
تو این همه عظمت را انجام دادی تا همه این چیزهای بزرگ را بشناسانی.
17:20 ای خداوند، هیچ کس مانند تو نیست، و هیچ خدایی جز تو نیست.
با توجه به تمام آنچه ما با گوش خود شنیده ایم.
17:21 و چه امتی در زمین مانند قوم تو اسرائیل است که خدا اوست
رفت تا رستگاری کند تا قوم خودش باشد، تا تو را نامی از عظمت قرار دهد
و هولناکی، با بیرون راندن امتها از حضور قوم تو
از مصر فدیه دادی؟
17:22 برای قوم خود، اسرائیل، قوم خود را برای همیشه ساختی. و
تو ای خداوند، خدای آنها شدی.
17:23 پس اکنون، خداوند، آنچه را که در مورد خود گفتی، بگذار
خادم و در مورد خانه اش تا ابد استوار باش و چنان کن که تو
گفته است
17:24 ثابت شود تا نام تو تا ابد جلال یابد.
گفت: یهوه صبایوت خدای اسرائیل و خدای اسرائیل است.
و خاندان بنده تو داود در حضور تو مستقر شود.
17:25 زیرا تو، ای خدای من، به بنده خود گفتی که او را خواهی ساخت
خانه: پس بنده تو در دل خود یافته است که پیش از این دعا کند
تو
17:26 و اکنون ای خداوند، تو خدا هستی و این نیکی را به خود وعده داده ای
خدمتگزار:
17:27 پس خواهش کن که خانه بنده خود را برکت دهی
ممکن است تا ابدالاباد در حضور تو باشد، زیرا تو ای خداوند برکت می دهی و خواهد بود
تا ابد مبارک باد
