Zəbur
1 Əllərimi döyüşə öyrədən, qüvvətim Rəbbə alqış olsun!
döyüşmək üçün barmaqlar:
ZƏBUR 144:2 Mənim xeyirxahım, qalam! uca qalam və xilaskarım; mənim
qalxan və güvəndiyim adam; xalqımı mənə tabe edən.
3 Ya Rəbb, insan nədir ki, onu tanıyırsan! ya da insan oğlu,
ki, sən onun hesabını verəsən!
144:4 İnsan boş şeyə bənzəyir, Onun günləri keçib gedəcək kölgə kimidir.
5 Ya Rəbb, göylərə əyil, en. Dağlara toxun,
çəkəcək.
ZƏBUR 144:6 Şimşək çaxıb onları səpələyin, oxlarınızı atın,
onları məhv edin.
7 Əlini yuxarıdan göndər, məni xilas et və böyük sulardan qurtar,
qəribə uşaqların əlindən;
8 Ağzı boş danışır, Sağ əli isə sağ əlidir
yalan.
9 Ey Allah, Sənə yeni nəğmə oxuyacağam.
On simli çalğı alətində Sənə həmd oxuyacağam.
10 Padşahları xilas edən, Davudu xilas edən Odur
yaralı qılıncdan nökər.
ZƏBUR 144:11 Məni qurtar, ağzından çıxan yad uşaqların əlindən qurtar
Boş danışır, sağ əli isə yalanın sağ əlidir.
12 Oğullarımız gənclik illərində böyüyən bitkilər kimi olsunlar. ki, bizim
Qızları künc daşları kimi ola bilər, cilalanmış bir bənzətmədən sonra
Saray:
ZƏBUR 144:13 Qoy anbarlarımız dolu olsun, hər cür ehtiyatımız olsun.
qoyunlar küçələrimizdə minlərlə, on minlərlə törəyə bilər:
144:14 Öküzlərimiz zəhmət çəkə bilsin. ki, heç bir sındırma var, nə də
çölə çıxmaq; küçələrimizdə şikayət olmasın.
144:15 Nə bəxtiyardır ki, belə olan insanlar, bəli, bəxtiyardırlar ki, insanlar,
Onun Allahı Rəbbdir.